amerikasummercamp2019.reismee.nl

De wielen van de bus gaan ...... naar New York

Hoi, Hoi,

Zoals ik eerder al beschreef in mijn vorige blog gaat de reis naar New York , dus schrijf ik deze blog vanuit de bus opweg naar New York. Het had nog wel wat voeten in de aarde omdat het een tijdje duurde voordat we besloten hadden welke bus we wilde nemen. We moesten allemaal op zondag onze woonruimte schoonmaken dus hadden ook niet echt tijd om samen even te zitten om de mogelijkheden te bespreken. Het bleek dat vanaf de dichtsbijzijnde plaatsen maar 1X per dag een bus naar New York gaat, en dan heb ik het niet alleen over rechtstreeks maar ook over het overstappen van bussen. Maar ik ga later in deze blog verder praten over de reis opweg naar New York, laten we maar over gaan tot wat ik de rest van de week heb gedaan.

Zondag:

Op zondag hebben we altijd een staff meeting terwijl de kinderen naar een film aan het kijken zijn, tijdens de meeting worden eerst even de leuke grappige momenten met kinderen besproken en daarna gaan we over tot de orde van de dag waarbij we een indeling gaan maken van de activiteiten van de aankomende week en wie er verantwoordelijk voor gaat zijn. Zo word er besproken of er een wake up gedaan word dit kan zijn een alien invasie of een wake up waarbij gedaan word alsof we in het leger zijn. Dan hebben we altijd mensen nodig die de morning meeting gaan begeleiden en een grappig stukje doen. Daarnaast hebben we nog mensen nodig die de avond activiteit gaan begeleiden. Hier en daar zijn er ook weken geweest waar er een team op stand-by stond voor als het zou regenen in de avond. Nadat dat allemaal besproken is gaan we over tot nummertje trekken, iedere counselor krijgt een briefje met een nummer en de hoofd counselor heeft een tas met wat kado'tjes en trekt dan de winnende nummers. Het is een hele happening want het is altijd een nummer dat begint met 00 en dan een honderd of tweehonderd nummer maar als het eerste getal 0 geroepen word dan begint iedereen al enthousiast te worden en komt er tromgeroffel. Iedereen weet ook dat de eerste 2 nummers 0 zijn maar toch word het met luid applaus ontvangen. XD Na het eten ben ik met een dorm naar Manahan beach geweest. Het was super grappig want ze hadden de kinderen geblinddoekt en ze wisten dus niet waar ze naar toe gingen maar ze waren ook wel heel nieuwsgierig wie de chauffeur was. Na de slun van de kinderen hadden de zombies (counselors zonder kinderen) een slun. Het was gezellig om even bij te praten en ze hadden speciaal een taart gemaakt dus die moest ook wel even geproefd worden.

Maandag:

Maandagochtend ging de wekker vroeg want het was weer strand dag. Vroeg in de ochtend werden de tenten weer afgebroken en alle maaltijden ingeladen. Onderweg hebben we net als de vorige keer ontbijt gehaald en vlak voor we er waren hebben we ook 13 zakken met ijs gehaald om het eten en drinken in de coolboxen koud te houden. Op het strand hebben we alles weer opgebouwd en waren we net als de vorige keer het eerste team dat het water in ging. Het was koud maar eenmaal op het strand was ik met 30/45 min weer redelijk opgewarmd. Rond 14 uur had ik het eigenlijk wel gezien met al het zand dus ben ik naar het strand pavilion gegaan. We waren redelijk snel klaar met opruimen nadien dus dat was mooi. Ben vroeg naar bed gegaan want was kapot.

Dinsdag:

Dinsdag heb ik eigenlijk niet zo heel veel gedaan, iedereen had alles wel geregeld voor zijn lessen dus dan is er voor mij niet super veel werk. Dinsdagavond was ik vrij en ben ik met een aantal counselors naar Keene gegaan om te gaan bowlen wat heel leuk en gezellig was.

Woensdag:

Woensdagochtend was ik samen met een andere counselor verantwoordelijk voor de morning meeting en het moest gaan over trouwen. Nu zou het te echt zijn om 2 counselors te laten trouwen dus het moest anders worden dan dat. Er was een typetje van vorig jaar met de naam codiac (een beetje een russische uitspraak en Alaska beren vel op zijn hoofd) en hij zou gaan trouwen met senorita saboja (dit is zeker niet hoe je het schrijft). Het was de bedoeling dat de dag ervoor in de avond al een aanzoek gedaan zou worden zodat de volgende dag het huwelijk plaats zou vinden maar helaas was dat niet gebeurd. Het was een prachtige ochtend waarbij ik de beide zou begeleiden als huwelijks ambtenaar. Jake (de eigenaar van Windsor mountain) begeleide Senorita Saboja naar het altaar, we hadden bloemen meisjes die dennen naaldjes strooide en op de viool een counselor die daar komt de bruid speelde. De situatie was fantastisch, Senorita Saboja begon met het voordragen van haar persoonlijke geloften ...... in het spaans gevolgd door Codiac die het in het Engels/Russisch bracht. Halverwege Codiac zijn woordje vertelde hij dat hij niet alleen met Senorita Saboja wilde trouwen maar met alle counselors dus alles counselors moesten naar voren komen om samen een liedje te zingen genaamd here together van high school musical maar dan een akoestische versie. In de avond tijdens het dinner kwamen er woordjes van ''familie'' en werd voor het desert een prachtige taart aangesneden door het echtpaar. De avond activiteit had dan weer niks te maken met het huwelijk maar was gebasseerd op een alien invasie. (hot radicus genoemd , de kinderen zijn er dol op ze weten ook al dat als iedereen zwart draagt dat het gaat plaats vinden) Het gaat erom dat counselors mee genomen zouden kunnen worden door aliens en dat kan alleen met bepaalde regels. (verder moet ik zeggen dat ik er niet veel vanaf weet omdat ik de eerste keer dat ze het speelde een avond vrij had en ik nu alleen moest rijden en bij de HMO (ziekenpost) moest zitten)

Donderdag:

Donderdag begon vroeg...... heel vroeg omdat een dorm mij gevraagd had om ze te brengen naar pitcher mountain om de zon te zien opkomen. Dus de wekker stond op 4:00 uur..... ik weet wat jullie dan allemaal gaan zeggen......normaal ging de wekker ook om die tijd maar dat was een tijd dat ik op zondag en een heel aantal zaterdagen ook vrij was en dat was op dat moment al heel lang zeker niet het geval. Het was indrukwekkend om te zien, het opstaan was lastig maar wat ik maar ook de kinderen er voor terug kregen was ontzettend mooi. Vanaf deze dag waren er geen gewone lessen meer maar fun activiteiten, donderdag stond in het teken van super happy fun day. In de ochtend was het gif back day (letterlijk vertaald terug breng dag). We hebben door middel van acitiviteiten en spelletjes geld ingezameld voor goede doelen. Ook werden er koekjes versierd voor de brandweer kazerne die later gebracht werden en werden er brieven geschreven voor militairen die op het moment dienen in Afghanistan. (De broer van de assistent directeur werkt voor het leger op het moment in Afghanistan) En zo werden er nog veel meer dingen georganiseerd, in de middag ben ik met een aantal kinderen naar Manahan Beach geweest voor super happy free choice (vrije keus kwa activiteit). Ook heb ik boodschappen gedaan voor de volgende dag. Eind van de middag was er weer een Award ceremonie dus moest de dinning hall omgebouwd worden en werden er weer Awards uitgereikt aan kinderen.

Vrijdag:

Vrijdag was het paul and Paula bundy day . Deze dag gingen het allemaal om wie de beste houthakker en dergelijke was. In de ochtend was er geen bestek want deze mensen eten zonder bestek en counselors mochten niet praten met elkaar in de dinning hall , er mocht alleen worden gegromd. In de ochtend waren er activiteiten die hier mee te maken hadden zoals wie het snelste een stuk hout kan splitsen of wie er het verste kon kwatten maar ook het scheren van een balon met een scheermesje zonder het te laten knappen. Ik was niet aanwezig met de activiteiten omdat ik de voertuigen moest tanken en de laatste boodschappen moest doen. In de middag was er een ceremonie voor de LIT's (counselors in opleiding) In de avond was er een dia slide show van de foto's van sessie 2 en laatste kampvuur.

Zaterdag:

Zaterdag ochtend moest ik om 7 uur vertrekken met iemand die naar het vliegveld moest dus was ik enigsinds weer optijd op pad. Alles ging goed tot ik bijna bij de exit was van het vliegveld toen ik gebeld werd dat het eigenlijk de bedoeling was dat ik in het vliegveld bleef om te wachten tot zijn vlucht echt was vertrokken omdat tot dat moment kamp verantwoordelijk is voor de kinderen dus ben ik naar een nabij gelegen plaats gegaan om daar even te bellen met mijn zus en een nieuwe outfit te scoren voor mijn neefje. Wachten duurde lang maar nadat de minuten verstreken kon ik dan toch opweg gaan naar kamp waar het afscheid plaats zou vinden. Het finale lied met counselors en kinderen werd gezongen en niet gelogen bij iedereen waren er tranen. De eigenaar heeft een woordje gedaan toen de kinderen weg waren en toen hebben we het kamp opgeruimd en klaar gestoomd voor familie kamp en de herfst groepen. Het keuken personeel was vrij en dus hebben we counselors gekookt en werd er daarna cup of love gedaan (een beschrijving van wat dat is staat in mijn vorige blog als ik het me goed herinner) Ik heb voor mijn cup of love een heel mooi zelf gemaakt foto lijstje gekregen van hout , in het lijstje zit een gekoppieerde foto van mijn neefje met de letters van zijn naam aan de bovenkant. Het is super mooi geworden. (Het enige lastige is dat het ook mee terug moet naar huis en dat ik bang ben dat het stuk gaat maar goed) In de avond hebben we met elkaar foto's en filmpjes gekeken van sessie 1 en 2 en ben ik daarna naar bed gegaan.

Zondag/Maandag:

De dag van vele vertrekken was aangebroken, om de zoveel tijd kwam iedereen samen naar de parkeerplaats om iemand uit te zwaaien, ook hier met veel tranen. Het voelde raar om iedereen weg te zien gaan maar zelf nog niet weg te gaan. Ik voelde me de afgelopen dagen klaar om het avontuur in de rest van Amerika aan te gaan. Het inpakken van mijn spullen ging goed , gelukkig paste alles in mijn backpack maar het heeft wel een nieuw record aan gewicht bereikt want het is niet te tillen. Na een gesprek met mijn ouders denk ik eerder terug te vliegen. De jongens met wie ik reis vliegen 27 en 28 augustus terug en als ik in Washington nog iets kan chillen dan ben ik ook wel klaar om terug te vliegen. Anders had ik nog een aantal dagen in Tampa een hotel geboekt maar dit voelt eigenlijk ook best wel goed. Ik heb een mail gestuud naar het bedrijf wat dit allemaal voor mij geregeld heeft om te kijken wat er mogelijk is. Het vertrekken vanmorgen was toch nog moeilijker dan verwacht, ik heb zo'n mooie tijd gehad op het kamp en echt vrienden gemaakt. Een avontuur om nooit te vergeten, deze blog helpt daar ook heel goed bij. Er zijn een aantal herinneringen die ik wil delen, het zal voor jullie misschien op sommige punten onduidelijk zijn maar het is voor mij on nooit vergeten. Wellicht kan ik het verhaal van de herinnering later delen met je.

-Het rijden van geiten in mijn achterbak ..... beetje vreemd maar zeker leuk om een keer mee te maken

- Het maken van smores niet alleen bij het kampvuur maar wist je dat het ook heel lekker is als je ze 10 seconden in de magnetron doet

-In de gang van een bioscoop zitten omdat je geen kaartje heb omdat de film uitverkocht is maar de medewerker van de film heeft gezegd dat er vast nog wel plaatsen beschikbaar zijn tegen de tijd dat de film begint.

-Het luidkeels zingen van waterfront intro: H is for Hydration , two is for two of them and O is of oxygen , WATERFRONT, come to the waterfront for all the cool adventures and where you could learn to swim , WATERFRONT

-Het op dit moment luisteren van kamp liedjes : Iowa , Dar Williams; Tribute , Tenacious D; The circle game, Joni Mitchell; Angel from Montgomery; Wagon wheel; Old blue heron. En uiteraard het zingen van Bleeding love from Leona Lewis

-Het knuffelen van een van mijn favoriete counselors die geweldige desserts maakt

-Het oefenen van de gitaar met een counselor die ervoor gezorgd heeft dat ik nooit meer ga vergeten hoe elke snaar heet: Efren , Ate, Dynamite , good , bye , Efren.

-De boston trips waarbij de terugreis in ieder geval een uur langer duurde dan de heenreis en een super leuke comic book shop

-Huwelijks ambtenaar zijn bij een super leuke morning meeting.

-Door de keuken gemaakte donuts met veel te veel suiker voor het ontbijt. (maar 2X tijdens het hele kamp.... gelukkig niet meer dan dat)

-Tijdens een avond activiteit om de 5 minuten nieuw jaar vieren

-Het vieren van 4 July met super veel vuurwerk en een goede band

-Het vieren dat mijn neefje geboren is en een muur vol met foto's van hem en alle brieven die ik van de vele familie heb meegekregen. The wall of family . En mijn Holland sokken van mijn vrienden die iedereen op het kamp echt wel gezien heeft.

Dit is wat er net een beetje in mij opgekomen is maar er zijn nog veel en veel meer herinneringen.

Het avontuur vandaag is echt begonnen , de bus vanaf Keene naar New York had wat problemen want het was de bus chauffeur zijn eerste dag . We hebben een uur gedaan over het vinden van het bus station in Springfield XD XD . Hij vroeg mensen in de bus om op te zoeken waar het bus station was. Toen we er eenmaal waren hebben we gewacht en gewacht op de bus......de bus had een uur vertraging en eenmaal bij de 2de stop bleek de bus stuk te zijn en dat het in ieder geval een uur zou duren voor het gemaakt kon worden, 1.5 uur daarna konden we gelukkig weer opweg. Eenmaal in New York hebben we een taxi gepakt naar een trein station waarna we een trein hebben gepakt naar Jamaica. In Jamaica werden we opgehaald door de vader van de counselor die in New York woont. Ze hadden speciaal voor ons alvast pizza besteld en hebben een kamer voor ons gereserveerd in hun huis. De mensen zijn super vriendelijk en behulpzaam en wilde ons graag leren kennen. Het is nu 00:30 en ik ga lekker naar bed, het is een lange dag geweest maar ik ben blij dat ik in New York ben. Mijn backpack is echt veel te zwaar om te vervoeren. (omdat ik toch wel een beetje gehecht ben aan mijn slaapzak heb ik mijn slaapzak ook mee genomen)

Ik spreek jullie allen snel weer en als ik meer weet over mijn vlucht dan laat ik dit weten in een comment onder deze blog.

Ik ben weer terug voor dat jullie het weten.

LOVE

KUS

Reacties

Reacties

Janneke

Wat een mooie verhalen weer, leuk om te lezen... veel plezier in New York en met wat je nog meer gaat doen! ??❤️

Oma Maas

wij genieten van alle verhalen tot nog toe,Susan weer even langs geweest, met Jelle vanmorgen
heerlijk om hem weer even te zien, heb ook een mooie foto staan.
heel veel plezier daar, en dit is je kans om nog wat van het land te zien.
kus Opa en Oma

Yvonne

Ik had beloofd een comment achter te laten wanneer ik thuis zou komen en dat is deze. Ik kom ergens deze week thuis. De exacte datum en tijd laat ik voor even wat het is, ik laat het jullie weten zodra ik de volgende blog schrijf. ( een aantal mensen weten uiteraard wel wanneer ik thuis kom ;) en dat houden we zo)

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!

Deze reis is mede mogelijk gemaakt door:

Travel Active